我们家有两只宠物。我的宠物是一只小狗。他叫 Bello。Bello今年两岁。他很喜欢吃肉。 Bello跑得很快。我哥哥的宠物是一只兔子。他叫 Snuffel。Snuffel很喜欢吃胡萝卜。他的眼睛是红色的。 Snuffel也跑得很快。我姐姐没有宠物。她喜欢跟 Bello 和 Snuffel 玩儿。
Onze familie heeft twee huisdieren. Mijn huisdier is een hondje. Hij heet Bello. Bello is dit jaar twee geworden. Hij houdt van vlees eten. Bello rent snel. Het huisdier van mijn broer is een konijn. Hij heet Snuffel. Snuffel houdt van wortels eten. Zijn ogen zijn rood. Snuffel rent ook snel. Mijn zus heeft geen huisdieren. Zij houdt ervan om met Bello en Snuffel te spelen."
In de grammatica van les 1, conversatie 2 hebben we de bezittelijke constructie geleerd (我的 wǒ de, 你的 nǐ de, enzovoorts). De bezittelijke constructie is een onderdeel van onderschikking.
Neem bijvoorbeeld het Nederlandse “een mooie vrouw”. In dit voorbeeld zegt “mooie” iets over “vrouw”; het bepaalt hoe de vrouw eruit ziet. Daarom noemen we “mooie” een bepaling. Aan de andere kant is “vrouw” hier het bepaalde, ook wel de kern genaamd, omdat het het belangrijkste woord in de constructie is.
In het Chinees maak je onderschikkingen vaak met 的. De constructie van onderschikking is: Persoonlijk voornaamwoord / Zelfstandig naamwoord + 的 de + dingen.
Vóór 的 zet je de bepaling en na 的 zet je de kern.
Bijvoorbeeld, 我的书 wǒ de shū “mijn boek”. Hier is 我 wǒ “ik” de bepaling en 书 shū “boek” de kern. Als de kern een ding is, dan moet je 的 de gebruiken tussen de bepaling en de kern.
In het Chinees staat de bepaling altijd vóór de kern. Dat is anders dan in het Nederlands, waar de bepaling soms ook achter de kern staat, bijvoorbeeld “de vrouw die mooi is”. Dat kan niet in het Chinees.
Voorbeelden van onderschikking met 的 de:
Je hebt net gelezen, dat je altijd 的 moet gebruiken als de kern een ding is. Er zijn ook gevallen waarin je juist geen 的 de tussen de bepaling en de kern zet. Dat is zo, als voor bepaling en kern samen geldt:
Voorbeelden van onderschikking zonder 的 de:
In het Nederlands wordt een bijwoord na het werkwoord als complement gebruikt. Bijvoorbeeld, “Hij eet veel.” “Veel” is een bijwoord dat fungeert als complement. In het Chinees staat een complement ook na het werkwoord, maar moet je een partikel 得 de toevoegen tussen het werkwoord en het complement. Dus is de constructie: Werkwoord + 得 de + Complement
Het complement bestaat uit een graadbijwoord en een bijvoeglijk naamwoord. Een graadbijwoord is, zoals de naam al aangeeft, een bijwoord om de sterkte, de graad van iets uit te drukken. Voorbeelden van graadbijwoorden zijn 很 hěn “heel”, 真 zhēn “echt”, en 太 tài “te”.
Voorbeelden van complementen met 得 de:
Bijvoorbeeld,
